تجهیزات گرمایش

انواع لوازم گرمایش

پکیج:

پکیج گرمایشی یکی از سیستم‌های متداول برای تأمین گرمایش محیط و آب گرم مصرفی در منازل و ساختمان‌ها است. این سیستم به صورت یک دستگاه مستقل عمل می‌کند و قابلیت تأمین گرمایش رادیاتورها (شوفاژها) و آب گرم بهداشتی را دارد. پکیج‌ گرمایشی به دو نوع دیواری و زمینی تقسیم می‌شوند و می‌توانند با سوخت‌های مختلفی مانند گاز، برق، یا گازوئیل کار کنند.

اجزای اصلی پکیج شامل مبدل حرارتی، پمپ سیرکولاتور، مخزن انبساط، شیرها و اتصالات، سیستم کنترل و تنظیم دما می باشد.از مزایای پکیج می توان به اشغال کمتر فضا بخاطر اندازه کوچک‌تر نسبت به سیستم‌های گرمایشی سنتی (مثل موتورخانه)،کارایی بالاتری و مصرف انرژی کمتر به دلیل استفاده از تکنولوژی های پیشرفته،سهولت نصب و استفاده اشاره کرد.

انواع پکیج گرمایشی:

• پکیج دیواری:

معمولاً در دیوار نصب می‌شود و مناسب برای آپارتمان‌ها و فضاهای کوچک است. این نوع پکیج معمولاً با گاز کار می‌کند و به دلیل حجم کمتر، فضای کمی را اشغال می‌کند.

• پکیج زمینی:

برای ساختمان‌های بزرگ‌تر و ویلاها مناسب است. این نوع پکیج‌ها به دلیل ظرفیت بالاتر، برای تأمین گرمایش فضاهای بزرگ‌تر و همچنین تأمین آب گرم بیشتر استفاده می‌شوند.

آبگرمکن:

آبگرمکن یک دستگاه است که آب سرد را به آب گرم تبدیل می‌کند و این آب گرم را برای استفاده‌های مختلفی مانند حمام، شستشوی ظروف و لباس، و سایر نیازهای خانگی و صنعتی فراهم می‌کند. آبگرمکن‌ ها در انواع مختلفی وجود دارند که بر اساس نوع نصب(ایستاده یا دیواری) و نوع سوخت(گازی یا برقی) و روش گرمایش آب(مخزنی یا بدون مخزن)، به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند.

اجزای اصلی آبگرمکن:

• مخزن: بخشی که آب در آن ذخیره و گرم می‌شود (در آبگرمکن‌های مخزن‌دار).
• مشعل یا المنت حرارتی: بخشی که انرژی لازم برای گرم کردن آب را فراهم می‌کند (گازی یا برقی).
• ترموستات: دستگاهی که دمای آب را کنترل می‌کند و تنظیم می‌کند که آب به چه دمایی گرم شود.
• شیر اطمینان: برای جلوگیری از افزایش بیش از حد فشار داخل مخزن و ایمنی دستگاه.

دیگ بخار:

دیگ بخار (Steam Boiler) یک دستگاه صنعتی است که برای تولید بخار با فشار بالا از آب استفاده می‌شود. بخار تولید شده در دیگ بخار معمولاً برای مصارف مختلف صنعتی، مانند تأمین انرژی برای سیستم‌های گرمایش، تولید برق، و استفاده در فرآیندهای صنعتی کاربرد دارد.

اجزای اصلی دیگ بخار

دیگ بخار معمولاً از اجزای زیر تشکیل شده است:

1. مخزن آب: بخشی که آب در آن ذخیره و گرم می‌شود.
2. محفظه احتراق: محلی که سوخت (گاز، مازوت یا زغال‌سنگ) سوخته و گرما تولید می‌کند.
3. لوله‌های بخار: لوله‌هایی که بخار تولید شده را به محل‌های مورد استفاده انتقال می‌دهند.
4. ترموستات و سنسور دما: برای کنترل دمای بخار و جلوگیری از فشار بیش از حد در سیستم.
5. شیر اطمینان: برای جلوگیری از افزایش بیش از حد فشار و ایمنی دستگاه.
6. پمپ‌ها: برای انتقال آب به دیگ بخار و همچنین بخار به سیستم‌های مختلف

نحوه کارکرد دیگ بخار به این صورت است که آب در مخزن دیگ بخار با استفاده از سوخت (مانند گاز یا مازوت) یا برق گرم می‌شود.با گرم شدن آب، بخار تولید می‌شود. این بخار می‌تواند در فشار و دماهای مختلف تولید شود.بخار تولید شده از طریق لوله‌ها به نقاط مورد نظر منتقل می‌شود، جایی که می‌تواند برای گرمایش مورد استفاده قرار گیرد.

مشعل:

مشعل دستگاهی است که برای سوزاندن سوخت و تولید حرارت استفاده می‌شود. این حرارت تولید شده برای گرم کردن آب در دیگ‌های بخار یا بویلرها به کار می‌رود که سپس این آب گرم یا بخار تولید شده به سیستم‌های گرمایشی ساختمان منتقل می‌شود. مشعل‌ ها می‌توانند از سوخت‌های مختلفی مانند گاز طبیعی، گازوئیل استفاده کنند.

اجزای اصلی مشعل موتورخانه

1. بدنه مشعل: ساختاری که همه قطعات مشعل را در خود جای می‌دهد و محافظت می‌کند.
2. پمپ سوخت: پمپی که سوخت را از مخزن به محفظه احتراق مشعل منتقل می‌کند.
3. نازل یا انژکتور: قطعه‌ای که سوخت را به صورت پودری و با فشار به داخل محفظه احتراق اسپری می‌کند.
4. مشعل هوا: بخشی که هوای لازم برای احتراق را تأمین و به داخل محفظه احتراق هدایت می‌کند.
5. محفظه احتراق: فضایی که در آن سوخت با هوا مخلوط و سوخته می‌شود تا حرارت تولید شود.
6. الکترود جرقه زن: قطعه‌ای که جرقه اولیه را برای روشن کردن سوخت فراهم می‌کند.
7. ترموستات و سیستم‌های کنترل: برای تنظیم و کنترل دمای مشعل و ایمنی عملکرد آن.

نحوه عملکرد مشعل در موتورخانه به این شکل می باشد که سوخت از مخزن توسط پمپ به نازل یا انژکتور منتقل می‌شود و هوا توسط مشعل هوا وارد محفظه احتراق می‌شود سپس سوخت و هوا در محفظه احتراق با یکدیگر مخلوط می‌شوند،همزمان الکترود جرقه زن جرقه ایجاد می‌کند و سوخت مخلوط شده با هوا را مشتعل می‌کند در نتیجه سوخت در محفظه احتراق می‌سوزد و حرارت تولید می‌کند و در نهایت حرارت تولید شده به دیگ منتقل می‌شود تا آب را گرم کند.

رادیاتور:

رادیاتور شوفاژ (Radiator) یکی از اجزای اصلی سیستم‌های گرمایش مرکزی است که برای انتقال حرارت از آب گرم یا بخار به محیط اطراف استفاده می‌شود. رادیاتور ها معمولاً در منازل، ادارات، و ساختمان‌های تجاری به کار می‌رود و نقش مهمی در توزیع یکنواخت حرارت در فضاهای داخلی دارد.

اجزای اصلی رادیاتور شوفاژ

1. بدنه رادیاتور: معمولاً از فلزاتی مانند فولاد، آلومینیوم یا چدن ساخته شده و شامل بخش‌های مختلفی است که به هم متصل هستند.
2. لوله‌های ورودی و خروجی: آب گرم یا بخار از طریق لوله ورودی به داخل رادیاتور وارد شده و پس از انتقال حرارت به محیط، از طریق لوله خروجی خارج می‌شود.
3. پرّه‌ها یا فین‌ها: بخش‌هایی از رادیاتور که به منظور افزایش سطح انتقال حرارت طراحی شده‌اند.
4. شیر ترموستاتیک: برای تنظیم جریان آب گرم یا بخار و کنترل دمای رادیاتور استفاده می‌شود.
5. شیر هواگیری: برای خروج هوا از داخل رادیاتور و بهبود عملکرد آن.

نحوه کارکد رادیاتور بدین صورت است که آب گرم یا بخار تولید شده توسط دیگ بخار از طریق لوله ورودی به داخل رادیاتور وارد می‌شود سپس آب گرم یا بخار از طریق سطح‌های فلزی رادیاتور حرارت خود را به هوای محیط انتقال می‌دهد و در پایان پس از انتقال حرارت، آب سرد یا بخار کندانس شده از طریق لوله خروجی به بویلر یا دیگ بازمی‌گردد تا دوباره گرم شود.

لوازم جانبی گرمایش

لوازم جانبی گرمایشی به مجموعه‌ای از قطعات و وسایل اضافی گفته می‌شود که به منظور بهبود کارایی، کنترل، نصب، و نگهداری سیستم‌های گرمایشی استفاده می‌شوند. لوازم جانبی گرمایش به تضمین عملکرد بهینه و افزایش عمر مفید سیستم‌های گرمایشی کمک می‌کنند.

از لوازم جانبی گرمایش ،فیلترهای پلی فسفات،مگنت،شیلنگ های پکیج،ترموستات دیواری،صافی ها،محافظ برق، دودکش ها، شیرهای ترموستاتیک، شیرهای اطمینان،منبع انبساط و غیره را می توان نام برد.

خرید تجهیزات گرمایشی

در طراحی و نصب سیستم‌های گرمایش، عوامل مهمی مانند اندازه و نوع ساختمان، نیازمندی‌های حرارتی ساکنان، کارایی انرژی، هزینه‌ها و تاثیرات زیست‌محیطی مدنظر قرار می‌گیرد. به همین دلیل، انتخاب بهترین تجهیزات گرمایشی بستگی به شرایط مختلفی دارد.مهم ترین قدم در انتخاب سیستم گرمایشی، تعیین متراژ و نوع ساختمان است.

1.نوع ساختمان: نوع ساختمان (مسکونی، تجاری، صنعتی) نقش مهمی در انتخاب سیستم گرمایشی دارد؛ برای مثال، برای ساختمان‌های مسکونی، سیستم‌های گرمایش زمینی و رادیاتوری معمولاً مناسب‌تر هستند.

2. نیازمندی‌های حرارتی: نیازمندی‌های حرارتی ساکنین باید به طور دقیق بررسی شود؛ برای مثال، در مناطق با زمستان‌های سرد، سیستم‌های گرمایشی با عملکرد بالا و قابلیت تنظیم دما می‌توانند مناسب باشند.

3. کارایی انرژی: کارایی انرژی یک سیستم گرمایشی نقش مهمی در هزینه‌های عملیاتی ساختمان دارد؛ بنابراین، انتخاب سیستمی که بهینه‌ترین کارایی انرژی را دارد، می‌تواند به صرفه‌تر باشد.

4. هزینه نصب و نگهداری: هزینه نصب و نگهداری یک سیستم گرمایشی نیز باید در نظر گرفته شود؛ برای مثال، سیستم‌های گرمایشی تحت کف از لحاظ هزینه نصب اولیه بیشتری نسبت به سیستم‌های رادیاتوری دارند.